«Ο αντισεισμικός έλεγχος των γεφυρών δεν πρέπει να αποτελέσει πρώτη προτεραιότητα ελέγχου, καθώς ο μείζων κίνδυνος προέρχεται από την ανεπάρκεια σε φέρουσα ικανότητα οφειλόμενη, αφενός στα διαρκώς αυξανόμενα φορτία κυκλοφορίας και αφετέρου στη γήρανσης των γεφυρών».
Αυτό ήταν ένα από τα βασικά συμπεράσματα μελέτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος/Τμήματος Κεντρικής Μακεδονίας, που είδε το φως της δημοσιότητας το 2019 με αφορμή τη κατάρρευση γέφυρας στην Καβάλα.
Τότε το ΤΕΕ είχε επισημάνει ότι περίπου 6.000 γέφυρες σ’ όλη τη χώρα χρειάζεται να ελεγχθούν.
Τότε μάλιστα το ΤΕΕ είχε προτείνει στο πλαίσιο ενός Ενεργού Εθνικού Μητρώου Γεφυρών να πραγματοποιηθεί ένας Πρωτοβάθμιος Έλεγχος, ώστε να απογραφούν οι υπάρχουσες γέφυρες και να εντοπισθούν αυτές που έχουν τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Κατόπιν να εξετασθούν άμεσα από Δευτεροβάθμια Επιτροπή, η οποία θα προτείνει τα ληπτέα μέτρα αποφυγής κατάρρευσης.
Φυσικά τίποτα από όλα αυτά που πρότεινε το ΤΕΕ δεν έγινε.
Με αφορμή την κατάρρευση της σιδηροδρομικής γέφυρας στον Εύηνο, αλλά και την καθίζηση που παρουσιάστηκε στην παρακείμενη οδική γέφυρα και φαίνεται να συνιστά μείζον δομικό πρόβλημα, καλόν είναι κάποια στιγμή να σοβαρευτούμε…
Δεν είναι δυνατόν βασικές υποδομές, που κατασκευάστηκαν π.χ. τη δεκαετία του 1960 δεν είναι δυνατόν μετά από 60 χρόνια, να μην ελέγχονται και να μην συντηρούνται δομικά.
Να μην προστατεύονται γέφυρες που εδράζονται μέσα με μεγάλους ποταμούς και μπορούν να κατεβάσουν τεράστιους όγκους νερών.
Μετά από 60 χρόνια πολλά έχουν αλλάξει, τα υλικά κατασκευής είναι ξεπερασμένα… μετά από 60χρόνια έχουν αλλάξει και τα δεδομένα της φύσης, ιδίως όταν υπάρχουν τόσες ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον, όπου εδράζονται.
