Φανταστείτε ότι ζείτε σε ένα σπίτι που δεν είναι φτιαγμένο από τούβλα και τσιμέντο, αλλά από μια δομή που έχει γίνει μέσα από την αλληλόδραση φυτών και ρομπότ με τη βοήθεια αισθητήρων, LED και υπολογιστών. Αυτό το σπίτι χρειάζεται περίπου 40 χρόνια για να αναπτυχθεί στην κυριολεξία. Αλλά βιολόγοι, ειδικοί σε θέματα υπολογιστών, ερευνητές ρομποτικής και αρχιτέκτονες δουλεύουν ήδη τα θεμέλιά του.
Οι επιστήμονες που εργάζονται στο πρότζεκτ Flora Robotica, μελετούν τον τρόπο που ρομπότ και φυτά αλληλεπιδρούν για να δημιουργήσουν αρχιτεκτονικές δομές, πολύ διαφορετικές από αυτές που απολαμβάνουμε σήμερα. Πρόκειται για μια υβριδική συμβίωση, που οι ειδικοί αναλύουν τώρα το μηχανισμό λειτουργίας της.
«Τα φυτά έλκονται από το μπλε φως. Κάθε μικρό ρομπότ έχει 6 LED. Παράγοντας μπλε φως, έλκουν τα φυτά και μπορούν να καθορίσουν την ανάπτυξή τους και την κατεύθυνσή τους. Τα ρομπότ αισθάνονται όταν τα φυτά τα προσεγγίζουν και έτσι δημιουργείται ένα είδος επικοινωνίας. Μετά ένα άλλο ρομπότ αρχίζει να εκπέμπει μπλε φως για να ελκύσει φυτά προς μια ορισμένη κατεύθυνση» αναφέρει ο Μοσταφά Γουάμπι, ειδικός σε θέματα υπολογιστών, από το Πανεπιστήμιο του Λούμπεκ.
Ο συνάδελφός του Χέικο Χάμαν, συντονιστής του ευρωπαϊκού πρότζεκτ, εξηγεί:
«Το ρομπότ μπορεί να συλλέξει επιπλέον δεδομένα από τα φυτά, χάρις στους αισθητήρες. Ή αν το φυτό είναι λίγο μεγαλύτερο, τότε το ρομπότ μπορεί να καθίσει πάνω του, όταν έχει κορμό και μπορεί να παρατηρήσει τα πάντα απο εκεί».
Η έρευνα βρίσκεται προς το παρόν σε πρώιμο στάδιο. Κρυφή φιλοδοξία είναι η δημιουργία ακόμη και ουρανοξυστών, με βάση αυτή τη σχέση, καθώς η οργανική τρισδιάστατη εκτύπωση ανοίγει νέους ορίζοντες.
Οι ερευνητές θέλουν να βρουν ποιες είναι οι συνθήκες για την καλύτερη συνεργασία φυτών και ρομπότ, έτσι ώστε να δημιουργούνται δομές, στις οποίες μπορούν να ζήσουν στο μέλλον άνθρωποι. Ρόλο κλειδί παίζει η εκπαίδευση των ρομπότ, ώστε να μπορούν να δημιουργούν μόνα τους αυτές τις δομές.
«Παίρνουμε ως βάση αναφοράς πραγματικά φυτά. Τα φυτά μεγαλώνουν καθώς κινούνται προς το φως. Θέλουμε να μάθουμε αν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο στα ρομπότ. Θέλουμε τα ρομπότ να κατασκευάζουν αυτά τα περιβάλλοντα, να συντονίζουν αυτόνομα τη λειτουργία τους και να δημιουργούν δομές που να στρέφονται προς το φως» εξηγεί ο Μοχάμαντ Ντιμπάντ Σοοράτι, καθηγητής υπολογιστικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Λούμπεκ.
Στην Κοπεγχάγη, οι αρχιτέκτονες θέλουν να μετατρέψουν αυτούς τους υβριδικούς χώρους ρομπότ-φυτών σε κατοικήσιμα περιβάλλοντα. Πώς αυτή η έρευνα μπορεί να δημιουργήσει νέους αρχιτεκτονικούς χώρους;
«Μελετούμε τα συστήματα πλεξίματος. Είναι μια μέθοδος κατασκευής που επιτρέπει να υπάρχει μια συνέχεια. Μπορούμε απλά να υφαίνουμε νέους χώρους ή να σταματήσουμε. Μπορούμε να συνδεθούμε πολύ εύκολα. Μπορούμε μέσα από μια σειρά στηλών να φτιάξουμε μια οροφή» υπογραμμίζει ο Φιλ Άιρες, αρχιτέκτονας στο Κέντρο Τεχνολογίας της Πληροφορίας και Αρχιτεκτονικής της Δανίας.
Οι αρχιτέκτονες προσδοκούν αυτές οι δομές μπορούν να γίνονται με χαμηλό κόστος. Μελετούν πώς να φτιάχνουν αυτόματα διαφορετικά μοτίβα με διαφορετικά υλικά.
«Αυτή είναι γυάλινη ίνα. 32 υαλονήματα. Για να σας δείξουμε μερικές από τις εξαιρετικές ιδιότητες που έχει: Μπορεί να αλλάξει εντελώς το σχήμα της. Μπορεί να γίνει επίπεδη ή πτυσσόμενη» αναφέρει ο Στιγκ Άντον Νιέλσεμ αρχιτέκτονας από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης..
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα αυτοματοποιημένα αστικά περιβάλλοντα, που βασίζονται σ’ αυτές τις δομές, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα τα επόμενα 20-30 χρόνια.