Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΑρχικήΑρχιτεκτονικήAρχιτεκτονικές προτάσεις: “Φως” σε “κρυμμένους” χώρους της παλιάς πόλης Χανίων

Aρχιτεκτονικές προτάσεις: “Φως” σε “κρυμμένους” χώρους της παλιάς πόλης Χανίων

chania_venetian_portΤις δικές τους αρχιτεκτονικές προτάσεις για την ανάδειξη “κρυμμένων” χώρων της παλιάς πόλης των Χανίων παρουσίασαν εξήντα φοιτητές Αρχιτεκτονικής από την Ελλάδα και το Ισραήλ στο πλαίσιο του διεθνούς εντατικού εργαστηρίου σχεδιασμού με τίτλο “The light and the labyrinth” που πραγματοποιήθηκε στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου.

Οι φοιτητές, ανακαλύπτοντας την παλιά πόλη μέσα από τις “δαιδαλώδεις” διαδρομές της, είχαν ως στόχο να αναδείξουν τη σύνδεση του τόπου με τη μνήμη και πώς αυτή πρέπει να μεταδίδεται καθαρότερα στους επισκέπτες της.

Το workshop διοργανώθηκε από τον Κωνσταντίνο – Αλκέτα Ουγγρίνη, καθηγητή της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Κρήτης και την αρχιτέκτονα Μαριάνθη Λιάπη, σε συνεργασία με τον Beni R. Levy, την Edna Langenthal και τη Michal Moshe της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Ariel στο Ισραήλ.

Στόχος του εργαστηρίου, σύμφωνα με τους διοργανωτές, ήταν η διερεύνηση και ερμηνεία των χωρικών και ατμοσφαιρικών χαρακτηριστικών του λαβυρίνθου για τη δημιουργία μικρής κλίμακας αρχιτεκτονικών επεμβάσεων μέσα στην πόλη των Χανίων. Σαν εργαλείο χειρισμού προτάθηκε η μεταγραφή του μίτου της Αριάδνης σε έναν καταλύτη που βοηθά στην κατανόηση και περιήγηση τόπων που χαρακτηρίζονται από ιδιομορφίες και πολυπλοκότητες που τόσο εύστοχα περιγράφει ο Italo Calvino.

Οι φοιτητές που συμμετείχαν χειρίστηκαν το θέμα με διαφορετικούς τρόπους, υιοθετώντας ερμηνείες που τους οδήγησαν σε προτάσεις για επεμβάσεις που στόχευαν να αναδείξουν την επικοινωνία χώρου – ανθρώπου, μέσα από τις παραπάνω έννοιες, επεσήμαναν οι διοργανωτές. Η πλειοψηφία των προτάσεων αφορούσε χωρικές επεμβάσεις που μεταδίδουν στον επισκέπτη την αίσθηση αυτή του “τόπου”, μέσα από πολλαπλές αναγνώσεις.

Σε αυτό το πνεύμα παρουσιάστηκαν δέκα προτάσεις επεμβάσεων σε διάφορα σημεία της παλιάς πόλης των Χανίων. Κάποιες ομάδες ενίσχυσαν τη μετάδοση εμπειριών, άλλες έδωσαν έμφαση στη θέαση, άλλες σε διαδρομές, άλλες στη χρήση νέων στοιχείων διερεύνησης.

Για πολλές ομάδες το κέντρο του λαβυρίνθου ήταν κάτι μεταφορικό, η αίσθηση ή η κατανόηση της πόλης, κάτι που κινείται στον χώρο και στον χρόνο. Ανακαλύπτοντας “κρυμμένους” χώρους της πόλης Δημιουργία αστικού εξοπλισμού στάσης, που ευνοεί την ανακάλυψη κρυμμένων χώρων στην παλιά πόλη, πρότεινε η ομάδα των Δήμητρας Μαυρομμάτη, Μιχάλη Νικολουδάκη, Νάσιας Ζουρμπάκη, Μαρίας Ξεκαρδάκη, Aviad Farhi και Yonina Weinberg, που επέλεξε επεμβάσεις με στόχο την επιρροή της ταχύτητας περιήγησης στην παλιά πόλη και κατά συνέπεια του τρόπου ανάγνωσής της.

Στο σκεπτικό της αξίας της περιπλάνησης για την κατανόηση ενός τόπου, ως μετάφραση του λαβυρίνθου, οι φοιτητές, με σημειακές επεμβάσεις αστικού βελονισμού, προτείνουν σημεία όπου ο επισκέπτης μπορεί να σταματήσει προκειμένου να παρατηρήσει καλύτερα τον τόπο γύρω του.

Ως κυρίαρχο μορφολογικό στοιχείο επιλέχθηκαν πρισματικές δομές προκειμένου να δίνουν ξεκάθαρα τη διαφορετικότητα των νέων παρεμβάσεων και να τονίζονται κατευθύνσεις θέασης. Διερευνώντας τα στενά της παλιάς πόλης Στη διερεύνηση διαδρομών, που αποκαλύπτουν ιδιαίτερες οπτικές της πόλης, επικεντρώθηκε η ομάδα των Νεφέλης Ανδριώτη, Μαρίας Λαδάκη, Oria Shoman και Chen Benjamin, που έδωσε ιδιαίτερο βάρος στη βιωματική περιπλάνηση και την αποκάλυψη.

Το στοιχείο της έκπληξης, ακολουθώντας “άγνωστα” μονοπάτια, που οδηγούν σε σημεία μοναδικής θέασης της πόλης και των πολιτισμικών συστατικών της. Λαβυρινθώδεις στοές και στενά οδηγούν σε σημεία που μοιάζουν να ξεχάστηκαν στον χρόνο.Σημεία όπου ο επισκέπτης μπορεί να έρθει πιο κοντά στην όψη της πόλης σε παλιότερες εποχές. Μετά προτείνουν μια σειρά επεμβάσεων όπου διακριτικά ίχνη στα πολυσύχναστα περάσματα βοηθούν τους επισκέπτες να ανακαλύψουν και αυτοί τις κρυφές αυτές πολιτισμικές παρακαταθήκες. Χωρικές διερευνήσεις στην οδό Θεοφάνους.

Στις χωρικές διερευνήσεις στην οδό Θεοφάνους, που στόχευαν σε μια πολυ-αισθητηριακή εμπειρία των επισκεπτών, επικεντρώθηκε η ομάδα των Δώρας – Δανάης Κολοκυθάκου, Αριστοκράτη Χαρατσάρη, Φωτεινής Θωμά, Νίκου Παπαβασιλείου, Αννας Χανιωτάκη και Roy Mersi, που θεώρησε πως το βασικό στοιχείο του λαβυρίνθου είναι οι εμπειρίες που συλλέγει ο άνθρωπος που τον διαβαίνει. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο περιπατητής σταδιακά ανακαλύπτει περισσότερα στοιχεία που τον βοηθάνε να κατανοήσει καλύτερα τον χώρο, να τον μάθει και να τον θυμάται έντονα και μετά την αναχώρησή του.

Η χωρική επίλυση στόχευσε στην ενδυνάμωση της περιπλοκότητας του χωρικού λαβυρίνθου της παλιάς πόλης και με άξονα την οδό Θεοφάνους διανοίχθηκαν εναλλακτικές παράλληλες διαδρομές και φωλιές στα κτήρια, που προσδίδουν περισσότερα ερεθίσματα οπτικά, ακουστικά και οσφρητικά. Μέσα από μια πολυ-αισθητηριακή εμπειρία οι επισκέπτες “εμβυθίζονται” περισσότερο στο genius loci της παλιάς πόλης, ενισχύοντας το δέσιμο με αυτήν.

Δίνοντας ζωή σε εγκαταλελειμμένα κτήρια Μικρές επεμβάσεις οικειοποίησης σε εγκαταλελειμμένα κτήρια της πόλης πρότεινε η ομάδα των Νέλλυς Παλαιογιάννη, Χριστιάνας Καρφή, Εμμανουέλας Πατσάκη, Ευαγγελίας Αποστολάκη, Sergey Chanukaiev και Asaf Cohanim, που αντιλήφθηκε τον λαβύρινθο ως ένα ταξίδι, που η διαδρομή έχει μεγαλύτερη σημασία από τον προορισμό. Με αυτή την κεντρική ιδέα η ομάδα επέλεξε μια σειρά από σημεία στην παλιά πόλη ως μικρά “κέντρα”, σημεία ιδιαίτερης σημασίας που ο περιηγητής έχει την ευκαιρία να δει τον χώρο από μοναδικές οπτικές.

Οι επεμβάσεις ποικίλλουν από σημείο σε σημείο καθώς εντάσσονται στον κάθε τόπο. Σε εγκαταλελειμμένα κτήρια και γωνιές μικρές επεμβάσεις δίνουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν ως σημεία παρατήρησης. Σε πλατείες, ανοιχτούς χώρους και στο λιμάνι κατασκευάζονται πλαίσια που καδράρουν τη θέα σε συγκεκριμένα σημεία ιδιαίτερης σημασίας. “Σκαλωσιές” θέασης Δημιουργία ενός κατακόρυφου λαβυρίνθου αφορά η πρόταση της ομάδας των Ιωσήφ – Πέτρου Αθανασίου, Ορέστη Κακλαμάνη, Χριστίνας Στράντζαλη, Λιονάκη Μαριλένας, Erel Zafrir, Anna Peker και Ravit Leibovitch, που διεύρυνε την έννοια του λαβυρίνθου στον κάθετο άξονα ως μια εξερεύνηση σε ένα άλλο επίπεδο προς την έννοια της θέασης και της πολυ-προοπτικής. Η πραγματοποίηση αυτής της ιδέας επιζητούσε την ύπαρξη ενός μέσου που η παρουσία του στην αστική δομή δεν είναι κυρίαρχη.

Η περιπλάνηση, λοιπόν, στον κάθετο άξονα επιλέχθηκε να γίνεται μέσω σκαλωσιών, κατασκευές χωρίς σημασιολογική ταυτότητα, που δεν επηρεάζουν το πολιτισμικό αποθεματικό, αλλά μπορούν να δώσουν πολλά και διαφορετικά σημεία θέασής του. Η ίδια κατασκευή, “αόρατη” και εφήμερη, υπάρχει μόνο όταν προκύπτει η ανάγκη πολλαπλών αναγνώσεων της πόλης.

Πηγή:haniotika-nea.gr

RELATED ARTICLES