Γράφει η Μαρία Μυλωνά*
Εν έτη 2015, η Σιγκαπούρη θυμίζει Μπέβερλι Χιλς. Κατόρθωσε να μεταμορφωθεί από μια τριτοκοσμική σε μια πρωτοκλασάτη χώρα-πόλη. Δενδροφύτευση σε όλους σχεδόν τους δρόμους, φυτεμένα δώματα, πόσιμο νερό και ηλεκτρική ενέργεια, -προερχόμενα από την ανακύκλωση και την αποτέφρωση των λυμάτων-, εγκαταστάσεις συλλογής βρόχινου νερού και αφαλάτωσης του θαλασσινού, είναι κάποιες μόνο ενέργειες που καθιστούν το μικρό σε έκταση αυτό νησί, με τους περιορισμένους φυσικούς πόρους, σε μια “Πόλη σε έναν Κήπο”, (City in a Garden).
Αν και συνηθίζεται οι εύπορες πόλεις να κατακτούν τον τίτλο της “φιλικά Περιβαλλοντικής Πόλης”, στην περίπτωση της Σιγκαπούρης συνέβη το αντίθετο. Η πόλη παρουσίασε οικονομική ανάπτυξη λόγω της περιβαλλοντικής πολιτικής που υιοθέτησε καθώς και της ορθότερης κατανομής των χρήσεων γης και της καλύτερης χωροταξίας. Σε αυτή την κοινή πολιτική στάση βασικός σύμμαχος θεωρείτο η πλήρης δέσμευση του κοινωνικού συνόλου. Ο συνειρμός και η σύγκριση με την τωρινή ελληνική κατάσταση έρχεται αναπόφευκτα στο μυαλό κάθε νοήμονος ανθρώπου, εγείροντας ερωτήματα όπως γιατί όχι και εδώ, γιατί είναι τόσο δύσκολο, αμέτρητα γιατί……
Κλειδί για την ολοκληρωτική αυτή μεταμόρφωση της Σιγκαπούρης αποτέλεσε η πλήρης υποστήριξη της κυβέρνησης, όπως δηλώνει ο αρχιτέκτονας Liu Thai-Ker, πρόεδρος του Κέντρου “Ζωντανές και Κατοικήσιμες Πόλεις”. Η δέσμευση των αρχών για χρηματοδότηση των διαφόρων “πράσινων” πρωτοβουλιών αποδείχθηκε τρομερά σημαντική.
Συγκεκριμένα, το όραμα ενός “βιώσιμου” κράτους-πόλης ξεκίνησε από τον πρωθυπουργό Lee Kuan Yew το 1965. Ακριβώς, δύο χρόνια μετά την ανεξαρτησία από την Μ. Βρετανία, ο Yew εξέφρασε τις προθέσεις του να διαφοροποιήσει, κατά κάποιον τρόπο, αυτήν την ευάλωτη, τόσο στην κλιματική αλλαγή όσο και στις πολιτικές και οικονομικές ανακατατάξεις, Ασιατική πόλη. Με όπλο του, την δημιουργία ελκυστικών “πράσινων” χώρων ήλπιζε ότι θα προσελκύσει επενδυτές και τουρίστες από το διεθνές στερέωμα, θα δημιουργούσε μια συγκεκριμένη ταυτότητα για την πόλη και συνεπώς θα βελτίωνε την ποιότητα ζωής των κατοίκων, είτε δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, είτε προσφέροντας ένα θελκτικό φυσικό περιβάλλον διαμονής. Και όπως αποδείχθηκε, εκ των υστέρων, οι σκέψεις και κινήσεις του ήταν καίριες και 100% αποτελεσματικές. Σαφέστατο παράδειγμα προς μίμηση μιας χώρας που αναζητούσε την οικονομική ανάπτυξη.
Πάνω από 7000 πολυεθνικές πλέον έχουν την βάση τους στην Σιγκαπούρη, με την κυβέρνηση να επιθυμεί την συνεχή υποστήριξη αυτών αλλά και την προσέλκυση νέων. Η προσπάθεια να παρέχεται μια υψηλή ποιότητα ζωής αποτελεί κύριο μέλημα των αρχών. Ως γνωστόν, οι μεγάλες εταιρείες αναζητούν χαμηλά λειτουργικά έξοδα, λιγότερη γραφειοκρατία και ρεαλιστικές λύσεις αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και οικονομικών προκλήσεων. Ακριβώς ότι συναντάμε στην Ελλάδα θα προσθέταμε, όχι ειρωνικά αλλά με έναν στόμφο επαγρύπνησης και επιθυμίας για αλλαγή νοοτροπίας και θεσμικού πλαισίου.
Σύμφωνα με την Σιγκαπούρη, η Ποιότητα Ζωής, η Βιώσιμη Ανάπτυξη και η Ανταγωνιστική Οικονομία είναι τα βασικά στοιχεία που καθιστούν τις πόλεις Κατοικήσιμες και Ζωντανές. Και όσο ο ανταγωνισμός για τους φυσικούς πόρους συνεχίζεται, οι πόλεις που παρουσιάζουν αυξανόμενη τάση πληθυσμού, θα πρέπει να ενστερνιστούν τέτοιου είδους “έξυπνες” λύσεις και βιώσιμες αρχές. Αν δεν το αντιληφθούν εγκαίρως, θα χάσουν οικονομικά, δεν θα προσελκύσουν επενδυτές και ως εκ τούτου δεν θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας, κρατώντας το βιοτικό επίπεδο των πολιτών σε χαμηλά στάνταρ. Επανάληψη μητήρ πάσης μαθήσεως.
Είναι δεδομένο και ειπωμένο πολλάκις ότι ο πλανήτης δεν μπορεί να επιβιώσει με τα σημερινά επίπεδα (κατα)χρήσης των φυσικών πόρων, ούτε με τις πολυάριθμες εικόνες περιβαλλοντικής υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος. Δεν αποτελεί πια επιλογή αλλά επιτακτική ανάγκη, οι πόλεις που καλύπτουν μόλις το 2% της επιφάνειας της Γης αλλά καταναλώνουν το 75% των φυσικών πόρων αυτής, να αλλάξουν πλεύση.
Πόλεις που έχουν επιδείξει καινοτόμο αστικό σχεδιασμό και πρωτοποριακά τεχνολογικά και κυβερνητικά μοντέλα, αποδεικνύουν ότι εστιάζοντας στην σωστή κατεύθυνση δημιουργείται η δυνατότητα μιας βιώσιμης και “έξυπνης” κοινωνίας.
O Yew ανέφερε “ο στόχος μας είναι να χτίζουμε επάνω στις αντιξοότητες και τις προκλήσεις, προβλέποντας και αντιμετωπίζοντας τις απειλές”. Μήπως χρειαζόμαστε ένα Yew;
.
Διαβάστε επίσης τα άρθρα της:
“To Παρίσι ΤΟΛΜΑ μια εναλλακτική “ΠΡΑΣΙΝΗ” πολιτική!”
“Alive and smart CITIES make motivated and happy PEOPLE!”
“Κοπεγχάγη, μια ΠΟΛΗ με ποδηλατική κουλτούρα“
“Η Κοπεγχάγη χτίζει το μέλλον της στην Αιολική Ενέργεια“
“Είναι τελικά η ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ βιώσιμη πόλη;“
“O κρυμμένος “Άσος” της Νέας Υόρκης προς την κατεύθυνση της αειφορίας“
“Άμστερνταμ: Δημιουργία, Ελευθερία & Ενεργειακή Ανεξαρτησία“
“Πως δημιουργήθηκε αυτή η σχέση εξάρτησης; Άμστερνταμ-Ποδήλατο“
“ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Πέλλας, ένας “Πράσινος” Προορισμός: Προοπτική ή Μύθος;“
“ΒΟΣΤΩΝΗ: Φιγουράρει στις “πράσινες” ελίτ πόλεις των ΗΠΑ“
“Βοστώνη-Αστική Γεωργία: ένας πρωτοποριακός Συσχετισμός“
.
Η Μαρία Μυλωνά γεννήθηκε στην Έδεσσα. Ξεκίνησε τις σπουδές της στην Αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο του Luton της Μ. Βρετανίας και κατόπιν στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από όπου και αποφοίτησε. Το 2014 απέκτησε το μεταπτυχιακό τίτλο στην Βιώσιμη Ανάπτυξη-Βιώσιμος Τουρισμός από το Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος.
Άρχισε την καριέρα της το 2000 στην εταιρεία AR GROUP-ARTECO. Από το 2007 εργάζεται στην NIMAND ARCHITECTS στους τομείς σχεδιασμού, κατασκευής, επίβλεψης και οργάνωσης έργων..
